Bugün sizlere 18 yaşında Türkiye’de yaşayan bir Türk genci olarak ülkemizin içinde bulunduğu durumun gençleri nasıl etkilediğini dilim döndüğünce anlatmaya çalışacağım.
İşin aslı onlar bizi değil, biz onları kıskanıyoruz. Yani Avrupa’da yaşayan insanlardan söz ediyorum. Şimdi bakıldığında ‘aç değiliz ya’ diyerek şükretmemiz gerekiyor.
Benim düşüncem şükür aslında hedeflerimizi ve hırslarımızı da yavaşlatır. Azim ise iyiye yolculuktur. Şimdiden ülkemizdeki yolların güzelliğini, üst geçitleri ve yapılan birçok mimari çalışmaları eleştiri anlamında önüme sunduğunuzu duyar gibiyim.
Daha birkaç gün önce kendi köyümde ve çevre köylerde bir temiz hava turuna çıktım. İnanın bana her 15 metre de arabanızın tekerleklerinin o keskin derin çukurlarda büyük hasar aldığını kulaklarınız en emin şekilde işitecektir. Yani her şey metropol ve merkezi şehirler değildir. Köylü milletin efendisiyse eğer, köylere hizmet etmeye değer.
Hadi yollar vs. tamam.
Ben dediğim gibi köyde yetişen ve şu an hala köyde yaşamını sürdüren bir gencim. Ailem tarım yapıyor ve orta halli bir yaşamımız var. Fındık yetiştiriyoruz. Peki biz bu fındıktan ne kadar yiyebiliyoruz? Geçinmek için fındığımızın çoğunun hasılatını satmak zorundayız. Fındık, çok önemli besin kaynağıdır. Ama fındık yemekten daha önemli bir konu varsa o da diğer önemli ana besin maddeleridir. Fındık lükstür bizim gözümüzde…
Hadi fındığın lüksü de tamam.
Teknoloji artık içimize işlemiş durumdadır. Bunu herkes görüyor ve biliyor. Avrupa’da yaşayan Türk gurbetçi kardeşlerimiz var. Onların gözünde Türkiye her zaman 1 numaradır. Ama baktığımız zaman babasının harçlığı ile bir araba alabiliyorlar. Ben işim gereği bilgisayar almak için 3 ay boyunca bir işim bitince diğerine gitmem gerekli. E normal değil mi? Sonuçta Türkiye’de yaşayan herkesin diline takılmış bir cümle var, “Siz bizim zamanımızda yaşasaydınız eve ekmek bile alamazdınız. Bir mont ile yıllar geçirirdik. Okula gitmek için ise türlü türlü zorluklardan yürürdük.”
Hadi bunlar da tamam.
İşi biraz da tarihe götürelim. Gazi Mustafa Kemal Atatürk, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusudur. Ama bir konu var! Bir türlü bırakılmayan, eleştiri oklarını sadece bu yöne çeviren bir konu bu…
İçki ve tütün. Diyorlarmış ki bazı tarihi dehalarımız ! “Atatürk içki içermiş, ben onun kurduğu devlete devlet demem. Ben Osmanlı torunuyum.”
Kıyası pek sevmem lakin Osmanlı’da içki, esrar gibi bariz bilinen olayların yaşanmadığını kim bana garanti edebilir. Bir devletin, bir ulusun kurucusunu halkın önünde küçük düşürmeye çalışma çabası içindeki zatı muhteremler böylesine ağır ithamlar ile eleştirmek ve küçük düşürmek isteyenlerin bende ki tanımı aşağılık ve nankörlüktür. Madem bu kadar Atatürk’ten rahatsızsın onun ve silah arkadaşlarının bize emanet ettiği bu ülkede yaşama.
Hani her kötü Atatürk döneminde başlamış gibi lanse etmeye çalışanlar google’da arama yapsınlar. Yıllardır naif ve kibarlık zannettiğimiz ‘Osmanlı’da muhallebi çocuğu’ kelimesini google yazıp tarihte ne anlam ifade edermiş okusunlar.
Uzun lafın kısasına gelecek olursak. Ülkenin geleceğini daha aydın daha güçlü bir yarınlara taşımak istiyorsak benim düşüncem en az lise mezunu olanlar bu ülke için oy kullansın ki, bu ülkenin gençleri de geleceğine yön verebilsin.
Bu satırlarda sizlerde birçok konuyu açık ve aleni şekilde çekinmeden paylaşmaya devam edeceğim. Ancak seviyeyi, ahlakı ve doğruluğu elden asla bırakmadan…
Şimdilik gözlerinizi bu ülkenin çekirdeği olan çocuklar ve gençlere çevirmenizi istiyor, onların geleceğimiz olduklarını hatırlayarak daha fazla sahip çıkmak gerektiğine inanıyorum.
