MEKTUP

Öyle bitik bir haldeyim ki ; herkesten, her şeyden kaçıyordum. İnanmıştım hayatın beni sevmediğine artık. Midem bulanıyordu her yeni güne pencereden baktığımda. İnsanlara kırgındım, içim soğumuyordu.

Bir odam işte dört duvar çevrili. İçinde yaşıyordum çaresizliğimi, acılarımı. Kendi halimde, kimseye zararım olmadan. Bir gün odamdan içeri girdin. İstemedim önce, saklandım. Yavaşca sokuldun yanıma ;

‘’ Gel ! , dedin. Tut elimden, bak dışarısı ne kadar güzel.,,

Korktum , çok korktum, ağladım ama ellerimi uzattım sana titreyerek.

Dokundum , sanki Tanrı’nın elleriydi tuttuğum, çekip götürmek isteyen oydu sanki beni. O eller ki ; sıcacıktı.

Küçük bir kız çocuğu sever gibi gülümsedin bana. Adım adım geldim arkandan. Sahiden de ne kadar güzelmiş dünya. Meğer ne çok çiçek yaşarmış, hayvanlar ne kadar tatlıymış. Görmemişim.

Yollar aştıkça, daha da geldim sana. Yanında devam ettim yoluma. Gözlerinin içine baktım her dere başında.

‘’Gözlerin, onlar da en az benimkiler kadar yorgun gözüküyorlar.,, dedim.

‘’Beraber dinlenirler.,, dedin. Kalbim tekledi, gülümsedim.

Mutluydum artık, hemde çok mutlu. Can suyu oldu ellerin bana. Bu yollar hiç bitmesin ve ben yanından hiç ayrılmamayayım istedim. Sadece sen vardın artık bende. Benden daha fazla.

Yolumuz aniden patika bir yola girdi. Ayağım tökezledi. Düştüm taş toprağa. Kalkmak için yerden elimi uzattım, avucum sızladı. Dokunamadım. Tekrar uzattım,tutamadım. Sahiplendiğim o eli tutamıyordum şimdi.

Ne yapacağımızı bilmeden kala kaldık orada. Ve sen ; mücadeleden yorulup besbelli sırtını döndün bana. Beni orada öylece bırakıp, hiç bir şey söylemeden yoluna devam ettin.

‘’Dur ! ,, diye haykırdım arkandan. Dönüp bakmadın. Ne kadar kaldım öylece, bilinmez. Canım yana yana, tek başıma kalkmaya çalıştım yerden. Bir ağaç gövdesine tutundum, kalktım ayağa. Ne sağımda , ne solumda vardın artık. Bir anda yapayalnız kaldım yine. Bekledim gelirsin diye. Gök karardı , gelmedin ; aydınlandı , gelmedin. O yolları bu sefer yekpare geri döndüm. Baktım ki ; yol üstünde kokladığım o çiçek şimdi yok.

Boğazımda koca bir yumru, içim dolup taşmış geldim eve. Odamın kapısını açtım, kilidine bin kilit vurdum.

Ve ben şimdi; yine beni ilk bulduğun yerde, aynı şekildeyim. Elimde sana ait yazılmış bir mektupla.