Öyle bitik bir haldeyim ki ; herkesten, her şeyden kaçıyordum. İnanmıştım hayatın beni sevmediğine artık. Midem bulanıyordu her yeni güne pencereden baktığımda. İnsanlara kırgındım, içim soğumuyordu. Bir odam işte dört duvar çevrili. İçinde yaşıyordum çaresizliğimi, acılarımı. Kendi halimde, kimseye zararım...